နာဂစ္ဒုကၡသည္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား လံုၿခံဳမႈ ကင္းမဲ့ေန

ၾကည္ေဝ | စက္တင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၀၈

မ်က္ႏွာကို လူတေယာက္က ပုဆိုးစျဖင့္ အုပ္ကာ လက္ျဖင့္အတင္းဖိထားၿပီးက်န္လူ ၂ ေယာက္က အဓမမၼျပဳက်င့္ခဲ့ၾကသည့္ အျဖစ္အပ်က္ကို ယေန႔ထိတိုင္ ေအာ့ႏွလံုးနာစြာျဖင့္ မွတ္မိေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း အသက္ ၂၀ ႏွစ္အရြယ္ မညိဳညိဳ၀င္း (အမည္ရင္းမဟုတ္) က ေျပာျပခဲ့သည္။

မညိဳညိဳဝင္းက ဧရာ၀တီတိုင္း၊ လပြတၱာခ႐ုိင္၊ ျပင္စလူၿမိဳ႕နယ္ခြဲအုပ္စု အတြင္းမွ ေက်းရြာတရြာတြင္ ေနထိုင္သည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္း တိုက္ခတ္သည့္ ေမ ၂ ရက္ေန႔ညက ပလပ္စတစ္ ဆီ ဂါလန္ပံုးအလြတ္ႀကီး တပံုး၏ အကူအညီျဖင့္ အသက္ရွင္ခဲ့ေသာ္လည္း ၃ ရက္ေန႔ ညေနခင္းတြင္ မသမာသူ လူ ၃ ဦးေၾကာင့္ အပ်ိဳစင္ဘ၀ ပ်က္ခဲ့ရၿပီး ႏြံအို္င္ထဲ ပစ္ခ်ခံခဲ့ရသည္ဟု သူကဆိုသည္။

“က်မက လာကယ္တဲ့သူေတြ မွတ္လို႔ ကယ္ပါ၊ ကယ္ၾကပါလို႔ လဲေနရာကေန ေခါင္းေထာင္ၿပီး ေအာ္မိတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ေယာက္်ား ၃ ေယာက္ က်မနားေရာက္လာၿပီး ပထမေတာ့ က်မနားက နားကပ္ကို ဆြဲျဖဳတ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ က်မေတာင္းပန္တဲ့ၾကားက က်မကို မုဒိမ္းက်င့္ေတာ့တာပဲ” ဟု မညိဳညိဳ၀င္းက ႐ိႈက္ငိုကာ သူ႔ အျဖစ္အပ်က္ ဆိုးကို ေျပာျပခဲ့သည္။

ႏြံအိုင္ထဲတြင္ တညလံုး အ၀တ္မပါေသာ ကိုယ္ဗလာျဖင့္ ေနခဲ့ရၿပီး ေနာက္တေန႔ နံနက္မွ လပြတာၿမိဳ႕ေပၚမွ ကယ္ဆယ္ေရး စက္ေလွေရာက္လာၿပီး လပြတၱာၿမိဳ႕ေပၚရွိ ဘုရား၀င္း အတြင္းမွ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းတခုသို႔ ပို႔ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အသက္ မေသဆံုးခဲ့ေသာ္လည္း မိသားစု၀င္မ်ား ဆံုး႐ႈံးရျခင္း၊ အိုးအိမ္ လုပ္ငန္းမ်ား ပ်က္ဆီးခဲ့ရျခင္း စသည္ျဖင့္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ားသည္ နာဂစ္လြန္ကာလမ်ားတြင္လည္း အသက္အိုးအိမ္ မလံုၿခံဳမႈမ်ား၊ မတရားကာမ ရယူခံရျခင္းမ်ား ရွိေၾကာင္း သိရွိရသည္။

ဧရာ၀တီတို္င္းအတြင္းရွိ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ နာဂစ္ မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ တရြာလံုးနီးပါး လူအေသအေပ်ာက္ မ်ားေသာ ရြာမ်ားရွိသကဲ့သို႔ အိမ္အမိုးလန္႐ံု သစ္ပင္ လဲ႐ံုေလာက္သာ ပ်က္ဆီးခဲ့ေသာ ရြာမ်ားလည္း ရွိသည္။ အပ်က္အဆီး အထိအခိုက္နည္းေသာ ေက်းရြာ မ်ားတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားမွာ စက္ေလွမ်ားျဖင့္ အသက္မေသဘဲ က်န္သူမ်ားကို သြားေရာက္ ကယ္ဆယ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုရြာမ်ားမွ မသမာသူမ်ားကေတာ့ အေသ အေပ်ာက္ မ်ားေသာ ရြာမ်ားသို႔ သြားေရာက္ၿပီး ေသဆံုးသူမ်ားထံမွ ေရႊႏွင့္ အဖိုးတန္ပစၥည္းမ်ားျဖဳတ္ယူ ၾကၿပီး မေသဘဲ က်န္ရစ္သူ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို အဓမၼျပဳက်င့္သည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ရွိေၾကာင္း သိရွိရသည္။

မညိဳညိဳ၀င္းကဲ့သို႔ပင္ မုန္တိုင္းလြန္ကာလတြင္ အဓမၼျပဳက်င့္ခံရၿပီး လက္စေဖ်ာက္ခံရေသာ တျခားအမ်ိဳးသမီး ငယ္ တဦးမွာ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ ကရင္အမ်ိဳးသမီးငယ္ ျဖစ္ေၾကာင္း မ်က္ျမင္ေတြ႕ရွိခဲ့သူ လပြတၱာခ႐ုိင္၊ ၀ါးဘိုးကုန္း ေက်းရြာသား တဦးက ေျပာဆိုသည္။

မုန္တိုင္းၿပီးေသာ အခါ အသက္မေသဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးငယ္မွာ အေပၚအက်ႌစုတ္ၿပဲသြားၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီတိုကေလးႏွင့္ ၀တ္စရာ လံုျခည္၊ အက်ႌ လိုက္ရွာရာမွ ပစၥည္းလိုက္ေကာက္ေနသူ အမ်ိဳးသားႀကီး ၂ ဦးက မုဒိမ္းက်င့္ကာ အဆိုပါ မိန္းကေလးကို ေရႏွစ္သတ္ခဲ့သည္ကို ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသူ ရြာသားက ေျပာျပျခင္းျဖစ္သည္။

“အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္ ေၾကာက္္လြန္းလို႔ ေသခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာပါ။ သူတို႔မွာ တုတ္နဲ႔ ဓားရွည္ ေတြပါတယ္။ သူတို႔က ေသေနတဲ့ လူေတြဆီကေန ပစၥည္းေတြျဖတ္ယူ ေနၾကတယ္။ ေကာင္မေလးကို ေတြ႕သြားေတာ့ သူတို႔ မတရားလုပ္တာ အားလံုးျမင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ေၾကာက္ၿပီး ၀င္မကူႏိုင္ခဲ့ဘူး” ဟု သူက စိတ္ထိခိုက္စြာ ေျပာဆိုသည္။

ထိုအျဖစ္အပ်က္ကဲ့သို႔ပင္ လပြတၱာခ႐ိုင္၊ ျပင္စလူ ၿမိဳ႕နယ္၊ ကြင္းလ်ား ေက်းရြာတြင္လည္း အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ ကရင္မိန္းကေလးတဦးကို တပ္မ ၆၆ မွ ဗိုလ္ႀကီးတဦးႏွင့္ ေနာက္ လိုက္ ၂ ဦးက အဓမၼျပဳက်င့္ၿပီး လယ္ကြင္း ႐ိုးျပတ္မ်ားၾကားတြင္ သတ္ျဖတ္ကာ ပစ္ထားခဲ့ေၾကာင္း ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေသာ ကြင္းယားေက်းရြာသား တဦးက ေျပာျပသည္။

ထိုကိစၥ မွာ နာဂစ္ျဖစ္ၿပီး ၁ လ အၾကာ၊ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းမ်ားမွ ေနရပ္ရင္းေဒသသုိ႔ အသီးသီး ျပန္လႊတ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ထိုကိစၥကို ေျပာဆိုပါက ရြာတရြာလံုးကို မီး႐ႈံ႕မည္ဟု ၎ ဗိုလ္ႀကီးက ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆို ထားေသာေၾကာင့္ အဆိုပါ ေက်းရြာသားမ်ားမွာ ထိုအျဖစ္ အပ်က္ကို မေျပာရဲၾကေၾကာင္း သိရသည္။

ယခုအခါ မိန္းကေလးကို အဓမၼျပဳက်င့္ခဲ့သူ စစ္ဗို္လ္ႏွင့္ေနာက္လိုက္ ၂ ေယာက္အား တပ္မ ၆၆ က လပြတၱာ နယ္မွ တျခားနယ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့သည္ဟု ကြင္းလ်ားေက်းရြာသားက ဆိုသည္။

ထို႔အျပင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ဘ၀လံုၿခံဳေရးကို ထိခိုက္လ်က္ရွိေသာ တျခားျပႆနာ တခုမွာ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးခဲ့ေသာ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ျပန္လည္ေနထိုင္ရန္ ခက္ခဲေနျခင္း ျဖစ္သည္။

“က်မတို႔ရြာမွာ မေသဘဲက်န္ခဲ့တာ ေယာက္်ား ခ်ည္းပဲ ၈ ေယာက္ရွိတယ္။ မိန္းမဆိုလို႔ က်မ တေယာက္တည္း။ အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ျပန္ေနရမလဲ” ဟု နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ကို ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ခံစားခဲ့ရေသာ လပြတၱာ၊ ျပင္စလူကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ဆိပ္ႀကီး ေက်းရြာသူ တဦးက ဆို သည္။

မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးၾကရသူမ်ားတြင္ ကေလးမ်ားႏွင့္အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ ေသဆံုးၾက သူမ်ား၏ ၆၄ ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္ေၾကာင္း ယူနီဆက္၏ စာရင္းထုတ္ျပန္ခ်က္အရ သိရွိရသည္။

လက္ရွိေက်းရြာမ်ားတြင္ အသက္မေသဘဲ က်န္ရစ္သူ အမ်ားစုမွာ အမ်ိဳးသားမ်ားသာျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ ၅ ပံု ၁ ပံုခန္႔သာ က်န္ရွိေတာ့ေၾကာင္း ျပည္တြင္းအန္ဂ်ီအိုုတစ္ခုမွ စစ္တမ္း ေကာက္ယူမႈအရ သိရွိရသည္။

မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အသက္မေသဘဲ က်န္ခဲ့သူအမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ ဘ၀လံုၿခံဳေရးသည္ တစထက္ တစ ပိုမိုခက္ခဲ့လာေသာ အေနအထားမ်ိဳးႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေနရသည္ဟု အဆိုပါ အန္ဂ်ီအိုုမွ တာ၀န္ရွိသူတဦးက ေျပာဆိုသည္။

ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားက ထိုကိစၥမ်ားအေပၚ အေရးယူေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း မရွိေသာ ေၾကာင့္ လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ခြဲတမ္းပစၥည္း ေ၀ေပးသည့္အခါ သြားယူသူ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အမ်ိဳးသမီးမ်ားအား ရဲေဘာ္မ်ားက လက္ဆြဲျခင္း၊ပုခံုးဖက္ျခင္း စသျဖင့္ ျပဳလုပ္ၾကေၾကာင္း ေဒသခံမ်ား၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။

“ဆန္ခြဲတမ္းေ၀တဲ့ေန႔က ရဲေဘာ္တေယာက္က က်ဳပ္သမီးကို လိုက္ဆြဲလို႔ ဗိုလ္ႀကီးကို သြားတိုင္တယ္၊ ဗိုလ္ႀကီးက ခင္ဗ်ားေသခ်င္ေနၿပီလား ေအးေအးေနလို႔ ေျပာၿပီး က်ဳပ္ကို တဲထဲကေန ဆြဲထုတ္ခို္င္းတယ္” ဟု ေက်ာင္းကုန္း ေက်းရြာ အုပ္စုတြင္ ေနထိုင္သူ ကရင္ အမ်ိဳးသားႀကီးတဦးက ေျပာျပသည္။

ထိုအမ်ိဳးသားႀကီးလိုပင္ သမီးေတာ္စပ္သူ၊ တူမေတာ္စပ္သူ၊ ညီမ၊ အစ္မ ေတာ္စပ္သူမ်ား အေပၚ စိုးရိမ္မကင္း ရွိေနၾကေသာ ရြာသားမ်ားမွာ အေျခစိုက္႐ံုးမ်ားရွိရာ ၿမိဳ႕ေပၚအထိ သြားေရာက္ တုိင္ၾကားခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယေန႔ထိတုိင္ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း မရွိဟု သိရသည္။

“က်ေနာ့္ အစ္မကို ဆြဲတဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လပြတၱာၿမိဳ႕ေပၚထိ တိုင္စာေရး တိုင္ထားတာ ခုခ်ိန္ထိ အေရး မယူတဲ့အျပင္၊ က်ေနာ့္္ကိုပါ ညႇဳိးၿပီး လုပ္အားေပးဆင္းခို္င္းတာ ရက္ဆက္ပဲ ျပင္စလူၿမိဳ႕ထိ အသြားအျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လုပ္အားေပးဆင္းေပးေနရတယ္” ဟု လပြတၱာ၊ ျပင္စလူၿမိဳ႕ႏွင့္ ၁၂ မိုင္ခန္႔ေ၀းေသာ ေက်းရြာတရြာတြင္ေနထိုင္သူ တဦးက ေျပာဆိုသည္။

မုန္တိုင္းၿပီးေနာက္ ေက်းရြာမ်ားတြင္ အသက္မေသဘဲ က်န္ရစ္သူ အမ်ားစုမွာ အမ်ိဳးသားမ်ားသာ ျဖစ္ေနသည့္ အျပင္ စစ္တပ္မ်ားမွ တပ္သားမ်ားကလည္း ရြာမ်ားထဲတြင္ အခ်ိန္မေရြး ၀င္ထြက္သြားလာမႈမ်ား ရွိေနၿပီး ေဒသခံ မ်ားအား ခိုင္းေစျခင္း အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ၎တို႔တဲမ်ား သို႔ ေခၚသြားၿပီး ခိုင္းေစျခင္းမ်ား ရွိေနေသာေၾကာင့္ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အသက္မေသဘဲ က်န္ရစ္ ခဲ့ရေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ ၎တို႔၏ ဘ၀လံုၿခံဳေရးအတြက္ အစဥ္အၿမဲ စိတ္ပူပင္ ေနရေသာ အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရွိရသည္။

အဆိုပါဒုကၡသည္မ်ား အေနႏွင့္ တျခားေနရာေဒသသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ရန္အတြက္ စဥ္းစားၾကေသာ္လည္း ၎တို႔၏ မွတ္ပံုတင္မ်ားမွာ နာဂစ္ေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးဆံုး႐ႈံးခဲ့ရၿပီး ယခုအခါ မွတ္ပံုတင္မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ ေဒသတခုမွ တခုသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။